ΠΟΥ ΠΑΜΕ;
Αθήνα: 1989, Εκδ. Γνώσεις, Σελίδες 133.
Περιεχόμενα
Αθήνα: 1989, Εκδ. Γνώσεις, Σελίδες 133.
Περιεχόμενα
Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ: Η ΕΛΛΑΔΑ- Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΕΙΚΟΣΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
- Η σχέση μου με την Αριστερά
- Για την Κυβέρνηση Εθνικής Συνεργασίας
- Πρόλογος στην «Πολιτική Βιογραφία του Κ. Μητσοτάκη»
Μερικά αποσπάσματα από το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου:
"Τελικά και μέσα απ’ τον Εμφύλιο εγκαταστάθηκαν για καλά και μας χώρισαν κάθετα οι δυο κύριοι άνεμοι που φυσούν, ο ένας απ΄ την Ανατολή κι ο άλλος απ΄ τη Δύση. Όμως, ούτε η μία ούτε η άλλη παράταξη δεν μπόρεσε να «ελληνοποιήσει» τις κυρίαρχες ιδεολογίες του καιρού μας". σ.18
"Οι τέσσερις «ατμομηχανές» της ανθρώπινης σκέψης, η Φιλοσοφία, η Επιστήμη, η Τέχνη και η Πολιτική, σε ποιο βαθμό επηρέασαν το λαό μας, μέσα στον αιώνα που πέρασε;
Η Πολιτική, κυρίαρχη μέσα στην εθνική μας ζωή, σε ελάχιστες περιπτώσεις είναι πράγματι πολιτική και όχι πολιτικαντισμός. Ακόμη και στις υψηλότερες στιγμές των λαϊκών αγώνων, ακόμα και η Πολιτική της Αριστεράς γίνεται θύμα μιας γενικευμένης πρακτικής, που, όπως είδαμε, υποβιβάζει το ρόλο της σε ρόλο τεχνικού λειτουργού στην υπηρεσία της λογικής μιας Εξουσίας απογυμνωμένης από το περιεχόμενο της Φιλοσοφίας, της Επιστήμης και της Τέχνης. Περιεχόμενο, που εξασφαλίζει και εκφράζει τον ανθρωπιστικό του χαρακτήρα: Δηλαδή, εξουσία στην υπηρεσία του ανθρώπου. Αυτοεξουσία του λαού, στην ιδανική της μορφή". σ.20.
"Πολιτική είναι η Τέχνη του Πολίτη. Ή μάλλον, η Τέχνη που εναρμονίζει τους πολίτες μεταξύ τους. Ποια όμως Πολιτική, έως σήμερα, είχε τον Πολίτη επίκεντρο της προσοχής της ως το τέλος;" σ.22
"Εδώ και κάμποσο καιρό έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως η πρώτη ουσιαστικά επαναστατική πράξη που μπορεί και πρέπει να γίνει στην εποχή μας είναι να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες κοινωνικές συνθήκες, ώστε ο πολίτης να μπορέσει να «δει» το χαμένο εαυτό του." σ.25.
"Το ότι η σύγχρονη καρικατούρα της Πολιτικής καταφέρνει ώστε ο πολίτης να απολαμβάνει, να χαίρεται την υποταγή του, μπροστά στις πυραμίδες της Εξουσίας, αυτό είναι η ντροπή του. Φτάσαμε έτσι, στην εποχή της ατομικής ενέργειας και της κατάκτησης του Διαστήματος, στη μεγαλύτερη- ιστορικά- απομάκρυνση του ανθρώπου από τον εαυτό του. Οι σύγχρονες κοινωνίες γέμισαν από «αδειασμένους» πολίτες". σ.31.
